Een platbekplevier en zwaailichten
Meestal zie ik mijn eerste Kleine Plevieren van het jaar in de tweede of derde week van maart. Het zijn mooie
beestjes, die zich in het veld vooral door hun vleeskleurige pootjes, gitzwarte snaveltje en gele oogring onderschei
den van de Bontbekplevier. Je kunt ze tegenkomen in plasdrasgebiedjes, maar ook in grotere natuurgebieden,
uitgegraven bredere watergangen en op bouwterrein. Al jarenlang ligt er een kleine braakliggend terreintje met
wat steentjes aan de rand van een akker langs de Meinersweg bij Koudekerke. Ik had daar al eens een Tapuit leuk
gefotografeerd en begin april 2010 scharrelden daar twee Kleine Plevieren rond. Daarom keek ik er ook regelmatig
in het voorjaar van 2011.
naar de chauffeur, die ook net uitstapje: 'Ik zeg het nog
hè, die kerel legt hier gewoon te fotografere.' Desge
vraagd vertelde ik hem dat het om een Kleine Plevier
ging, die inmiddels weggevlogen was. Hij bracht meteen
zijn maat op de hoogte: 'Hé, heb jij wellis een platbek
plevier gezien? Nou, ikke niet, maar hij hiero wel. En nou
is 'tie pleite! Hahaha...' De mannen vertelden dat ze een
spoedmelding hadden gekregen van een onwel wording
of iets dergelijks. Zoiets merkwaardigs als dit hadden ze
nog nooit meegemaakt! We konden er alle drie smakelijk
om lachen. Terwijl ik hen probeerde uit te leggen waar
om een laag standpunt een foto nou net wat specialer
maakt, hoorden we weer een sirene. Daar kwam warem
pel ook nog een politieauto aan! De agenten kwamen er
nieuwsgierig bij staan. De praatgrage broeder deed uit
voerig verslag en de agenten wisten te vertellen dat een
passant 112 had gebeld, omdat ze het niet vertrouwde.
Tsja, een auto met geopend portier, waar nog een 'lijk'
voor leek te liggen... Ik zag de krantenkop al voor me:
'Afrekening in het criminele circuit bij Koudekerke'. Na
een paar minuten vervolgden de hulpdiensten hun weg
en keerde de rust langs de Meinersweg weer. Onder
het avondeten had ik natuurlijk een mooi verhaal. Echt
gebeurd deze keer...
Corstiaan Beeke
Eind maart zat er op de ernaast gelegen akker een
mooie groep van 34 Witte Kwikstaarten met elf Rouw-
kwikstaarten en trof ik hier weer drie Kleine Plevieren. Ik
kreeg van de boer toestemming om te fotograferen en
maakte daarvan dankbaar gebruik. Meestal fotografeer
de ik vanuit de auto, maar op 6 april van dat jaar besloot
ik om eens plat op de buik te gaan, om zodoende en
mooi laag standpunt te hebben. Een van de vogels
leek aardig mee te willen werken en liet me, meter voor
meter, dichterbij kruipen. Op een gegeven moment zag
ik hoe het beestje schuin omhoog keek, alsof hij een
roofvogel over zag vliegen. Ik keek ook voorzichtig
omhoog, maar zag niets bijzonders. Pas na tien secon
den realiseerde ik mezelf, dat de plevier de sirene van
een ambulance hoorde. Die kwam een half minuutje
later met flinke snelheid uit de richting van Middelburg
aanrijden. Ik wilde me weer op de Kleine Plevier concen
treren, maar werd afgeleid door de ziekenauto, die net
de afslag Meinersweg had genomen. Stomverbaasd zag
ik hoe de chauffeur van het voertuig het hobbelpaadje
inreed, waar mijn auto stond! Ineens snapte ik het: hij
kwam voor mij! De eerste broeder sprong nogal haastig
uit de ambulance, terwijl ik enigszins beduusd overeind
kwam. De beste man zag mijn camera en riep meteen
Kleine Plevier, 04 mei 2011, Koudekerke. Foto: Corstiaan Beeke.
