bezocht door Amerikanen met een niet-Nederlandse
achtergrond.5 Er is verder een gevelplaat op de brand
weerkazerne met een duidelijke verwijzing naar de
Nederlandse 'roots'. Opvallend is dat de in dit verband
blijkbaar onvermijdelijke klomp ook in West Sayville
als symbool voor de band met Nederland fungeert.6
Tenslotte is er ook in de naamgeving van bijvoorbeeld
winkels en gebouwen nog een enkele allusie aan de
Hollandse wortels te vinden. Zo trof ik aan 'Dutch
Door Realty' en 'Dutchman's Cove' (dit laatste als naam voor een appartementen
complex). Maar met dit soort voorbeelden houdt het echter wel op.7
In het huidige West Sayville wonen nog maar weinig afstammelingen van de oor
spronkelijke immigranten en ook andere inwoners met een Nederlandse achtergrond
zijn er vrijwel niet meer. Met andere woorden, van het oorspronkelijke West Sayville
is nagenoeg niets meer over. Dit geldt niet alleen voor het etnische karakter van deze
plaats, maar ook in economisch opzicht heeft zich een zeer ingrijpende verandering
voltrokken. De vangst van schaaldieren - eerst oesters, later 'clams' - is verdwenen.
Met het verdwijnen van deze economische activiteit hebben veel van de afstamme
lingen van de Zeeuwse immigranten zich verspreid over de Verenigde Staten, en
Amerikanen met een andere etnische achtergrond hebben zich in West Sayville
gevestigd. Kortom, West Sayville is vooral een gewone Amerikaanse stad geworden
waarin het besef van en de herinnering aan het bijzondere - en in feite nog zo
recente - verleden zo goed als volledig is verdwenen.
Zeeland, Michigan
Geheel anders is de situatie in Zeeland, Michigan, ook al is ook daar van een speci
fiek Zeeuws karakter weinig meer te bespeuren. Wat Zeeland. Michigan vooral zo
anders maakt dan West Sayville is, dat het nog altijd zo duidelijk de herinnering aan
het Nederlandse verleden koestert. Zoals we nog zullen zien betekent dit niet dat de
Nederlandse taal er zo sterk staat. Dat is namelijk in het geheel niet het geval. In con
crete, de hierboven vermelde derde of vierde generatie immigranten die nog altijd
vloeiend Amerikaans-Nederlands spreken, heb ik in Zeeland, Michigan zelf niet of
nauwelijks aangetroffen.8 In de in Zeeland. Michigan nog altijd zo sterk gevoelde
band met Nederland lijkt taal namelijk momenteel geen al te prominente rol te spe
len. Hier kan echter gemakkelijk een zekere vertekening optreden. 'Semi-speakers' als
hierboven vermeld die hun in het Engels gevoerde conversatie een etnische kleuring
geven door af en toe een Nederlands woord of een Nederlandse uitdrukking te gebrui
ken, heb ik in Zeeland, Michigan veelvuldig aangetroffen. Voor deze sprekers heeft
dit Nederlandse element in hun conversatie een duidelijk emotionele waarde, wat
erop wijst dat taal toch nog altijd een rol speelt bij hun etniciteit. Intrigerend is natuur
lijk dat genoemde sprekers de taal waar het hier om gaat - het Nederlands - niet meer
vloeiend spreken. Voor ik op de positie van het Nederlands nader inga, wil ik echter
eerst stilstaan bij de vraag waarom het Zeeuws de tijd niet heeft doorstaan. Was er
immers bij de stichting van Zeeland geen sprake van een homogene groep Zeeuwen
- uit de omgeving van Goes -, en waarom zijn de leden van deze groep - en natuur
lijk hun afstammelingen - niet blijven spreken wat ze bij het vertrek uit Nederland
spraken, namelijk Zeeuws dialect?
WAAROM ER GEEN AMERIKAANS ZEEUWS BESTAAT
49
