kinderen, want de stad ligt op een schier
eiland met geen enkele beschutting uoor
iemand. Men had ontdekt dat het leger er
niet in slaagde de stad Vlissingen, die van
de landzijde ontoegankelijk is, te bestor
men. Sir R. Strachan nam de wanhopige
beslissing om van de zeezijde aan te vallen
(hij is de moedigste man ter wereld). Wij
hadden sedert de 11e juist buiten schoots
afstand gelegen en gisteren werd het sig
naal gegeven om ons klaar te maken voor
het gevecht. Wij en het andere vlaggen
schip kwamen binnen schootsafstand van
de muren. De verwoesting die we veroor
zaakten was schokkend. Tot onze verbijste
ring liepen beide schepen aan de grond.
Alle andere schepen passeerden op grotere
afstand toen ze het gevaar zagen. Zo wer
den we gedurende drie en een half uur aan
ons lot overgelaten, terwijl de batterijen ons
aan flarden schoten. Wij hadden geen an
der alternatief dan te wachten tot het tij
weer hoger werd. Wij dachten allemaal dat
er geen mogelijkheid was te ontsnappen.
Wij op de campagne, dat is het dak van de
kapiteinshut, waren precies op het niveau
van de kanonnen, zodat het verbazingwek
kend is dat we allemaal overleefden. Het
eerste schot doodde mijn beste sergeant,
(beide dijbenen, de linkerarm en rechter
hand werden afgerukt). De arme bliksem
riep om mij, maar ik kon het niet verdragen
om naar hem te kijken. Gelukkig stierf hij
binnen een half uur tijdens de amputatie.
Nog vijf anderen werden door hetzelfde
schot getroffen. Je mag raden wat onze ver
wachtingen waren toen dit plaats vond, vijf
minuten nadat wij waren begonnen. Ik
moet bekennen dat ik nog nooit zo veront
rust was. De Blake is erg beschadigd.
Alleen de voorzienigheid spaarde onze le
vens. Het is gevaarlijk genoeg om batterijen
te passeren, angst komt zelden voor in zul
ke gevechten, maar wanneer een schip on
der de stenen muren ligt en niet in de posi
tie is een kanon op de vijand te richten, dan
is alle hoop verloren. De troepen en heel on
ze vloot waren toeschouwer van het gevaar
waar de twee admiraals in verzeild waren
geraakt, ledereen gaf ons vertrouwen maar
dacht dat we verloren waren. Door Gods ze
gen verloren we slechts dertien man, ge
dood of gewond. De schoten vlogen over
ons heen vanuit alle hoeken en het is een
wonder hoeveel schoten ons passeerden
met zo weinig resultaat. 150 kogels troffen
het schip, waarvan acht in de hoofdmast
en de andere masten en het tuig werd aan
flarden gereten. Eén schot nam dertig van
mijn musketten mee en verbrijzelde ze tot
atomen. Voor we aan de grond liepen had
den we ervaren dat ons vuur zo vernieti
gend was, dat de Fransen niet bij hun ka
nonnen bleven. De Blake doodde 87
Fransen bij het eerste salvo. Toen ze onze si
tuatie zagen en begrepen dat wij niet kon
den vuren, werden we stevig aangepakt.
Ongeveer een uur voor we weer vlot kwa
men, konden we nog zeven kanonnen (van
de 46) versjouwen. Samen met de enkele
kanonnen van de San Domingo die naar de
kust waren gericht, konden we hen onder
controle houden. Omstreeks half twee kon
den we, gelukkig, wegzeilen uit deze ge
vaarlijke positie. Om twee uur stak gene
raal Monnet de witte vlag uit omdat hij zag
dat hij niet tegen de schepen was opge
wassen. Op deze dag (een gedenkwaardige
voor mij) gaf de vesting zich over met 7.000
Franse krijgsgevangenen. Mijn liefste
zusters zullen zich verheugen te horen dat
er geen bloed heeft gevloeid, hoewel ik
tweemaal was gewond. Een splinter die
mijn sergeant had gedood raakte mijn been
en aan het eind van de actie werd mij de
adem afgesneden door een zware slag in
mijn zij, die mij tegen de admiraal deed
wankelen Deze nam mij bij de arm en zei:
"Je hebt geluk gehad". Je ziet, ik heb geen
ander onderwerp dan oorlog, kortgezegd
onze gedachten, dromen en gesprekken
gaan over niets anders. Het schouwspel
14
Den Spiegel
