MICHELANGELO
I
II
ij
r.^
i
I
kil
Ni
rj
DIE GENOEMD WERD „MEER DAN STERFELIJK”
Lid
de uitgevers te-
het maken van fresco's, een
te kunnen schilderen op nat
IV 7ie tusschen de jaren 1508 en 1512 de
Sixtijnsche Kapel te Rome betrad,
zag daar bijna iederen dag op een
stijger, honderden voet hoog, een man op
zijn rug liggen, die met vaste forsche stre
ken het nog natte pleister van de zoldering
beschilderde, welke zich met een opper
vlakte van vijfduizend vierkanten voet bo
ven hem uitstrekte. Die man was Michel
angelo Buonarotti, het groote genie van
de Italiaansche schilderkunst, en hij was
daar bezig de schepping der wereld te
schilderen volgens zijn machtige, onge
ëvenaarde visie.
Nog heden ten dage staren wij met be
wondering en ontzag naar de negen scènes,
die de bijbelsche geschiedenis in beeld
brengen van de schepping af tot aan den
zondvloed, en we begrijpen waarom groo
te kunstenaars dit werk noemen ,,het bui
tengewoonste op technisch gebied, dat ooit
is tot stand gebracht
En we zijn niet alleen ontroerd door Mi-
chelangelo's grootsche opvattingen en door
zijn meesterlijke techniek, doch we zijn
ook verbaasd over zijn onverzettelijken
wil en meer dan menschelijk uithoudings
vermogen, waarmee hij dit ontzettend
moeilijke werk, ondanks ziekte en allerlei
tegenslagen, heeft weten te voltooien
Michelangelo werd den zesden Maart
1475 te Capresa, een kleine Toscaansche
stad, waarvan zijn vader gouverneur was,
geboren. De Buonarotti's waren van een
arme, maar adellijke familie. Hij groeide
op in Florence, en spoedig toonde hij
reeds zijn meer dan buitengewonen aan
leg toen hij, kind nog, de muren in zijn
ouderlijk huis begon te verluchten met
houtskoolteekeningen.
Toen hij dertien.i aar was, werd hij leer
ling van Chirlandaio, een zeer beroemd
schilder, die hem leerde hoe hij schilde
rijen moest copieeren, en hoe hij verven
moest mengen. Het was ook in dien tijd,
dat hij zich de allereerste beginselen eigen
maakte voor
methode om
pleisterwerk. Spoedig daarna, een jaar
later reeds, werd hij als een der uitver
koren leerlingen toegelaten tot de School
voor Beeldhouwers, die Lorenzo de Medi
ci, de groote koopman-vorst en kunstbe
schermer, had gevestigd in de tuinen van
zijn paleis te Florence.
Hier, temidden van een schitterende col
lectie van oud-Grieksche en -Romeinsche
beeldhouwwerken, begon de knaap te wer
ken. en hij legde daarbij zoo'n groote be
kwaamheid in het copieeren van den kop
van den lachenden Faun aan den dag, dat
Lorenzo hem voortaan in zijn paleis liet
wonen. Totdat hij achttien jaar was, werk
te hij hier onvermoeid. Toen stierf Loren
zo, en twee jaar later was Michelangelo in
Rome, waar hij snelle vorderingen maakte
in de beeldhouwkunst, waaraan hij het
meest van alle andere kunsten zijn hart
geschonken had. Ziin „Piëta", een beeld
houwwerk van de Heilige Maagd, het ge
kruisigde lichaam van haar Zoon op den
v. d. L.
HUMOR.
A: „Geef de wereld het beste wat je te
geven hebt en zij zal u het beste weer terug
geven."
B (dichter): „Daar heb je gelijk in. Ik heb
al mijn beste gedichten van
ruggekregen."
Onderwijzer (na den kinderen het begrip
burgeroorlog te hebben bijgebracht)„Nou,
kinderen, kunnen jullie nu zeggen wat het is
als Nederlanders tegen Nederlanders vech
ten?"
Jantje: „Ja mijnheer. Verkiezingen!"
„Mijn vrouw speelde vroeger veel piano,
maar nu er kinderen zijn, heeft ze geen tijd
meer!”
„Kinderen zijn toch wel prettig, hè?"
Hij en zij zaten samen in den auto. Bij den
hoek der straat stak hij zijn hand naar rechts
uitzij naar links
De verkeersagent: „Wat wilt u? Een schei
ding?"
schoot houdend, werd tijdens zijn verblijf
te Rome door hem gemaakt, en zijn faam
groeide zóó snel aan, dat hij werd terug
geroepen naar Florence.
Daar trok hij zich op 23-jarigen leeftijd
terug in een werkplaats, die gebouwd was
om een blok marmer van achttien voet,
waaraan een andere beeldhouwer veertig
jaar geleden zonder succes zijn krachten
had beproefd. Toen twee jaar later het
omhulsel werd weggenomen, was de we
reld een en al verbazing, want uit dit ko
lossale blok marmer had hij zijn jeugdig-
moedigen David" geschapen. een van
de grootste beeldhouwwerken der wereld.
Het jaar 1505 vond Michelangelo weer
in Rome, dezen keer om er de graftombe
voor Paus Julius II te maken. Het zou
een prachtige, drie verdiepingen hooge
tombe zijn geworden, kunst en zegepraal
voorstellend, indien politieke omwentelin
gen, jaloezie van zijn kunstbroeders en an
deren, en veranderingen in de plannen na
den dood van den Paus, zijn arbeid niet
in de war hadden gestuurd. Tenslotte vol
tooide Michelangelo toch nog drie figuren
voor de benedenste tombe, waarvan de
„Mozes” de imposantste is.
’Gedurende deze periode schiep zijn
machtig genie nog menig ander beroemd
geworden werk; want hij had een branden
de passie voor de schilder-, beeldhouw- en
bouwkunst, en hij moest zich uiten door
zijn groote liefde voor den arbeid, waar
voor hij een bijna devote vereering had.
En aan die passie voor de kunst en zijn
liefde voor het handwerk danken wij zijn
meesterwerken op linnen en in marmer,
meesterwerken, die de vaardige hand van
den kunstenaar doen zien, die ons met
bewondering vervullen voor de groote ken
nis die hun maker had van de anatomie
van het menschelijk lichaam, voor de
grootschheid van zijn opvattingen; mees
terwerken zooals zijn „Mozes", zijn „Laat
ste Oordeel" in de Sixtijnsche Kapel, het
meest beroemde schilderwerk van de ge-
heele wereld, en tenslotte het groote ar
chitectonische kunstwerk van de Italiaan
sche renaissance, de groote Dom van de
St.-Pieterskerk te Rome, een werk, waar
aan hij in zijn laatste levensjaren met
groote liefde heeft gearbeid.
„De dood trekt mij aan mijn kleed!"
riep hij uit, toen hij 89 jaar oud was, en
de borstel, waarmee hij schilderde, uit
zijn hand viel. De wereld had haar
grootsten zoon verloren! Hij werd begra
ven in de kerk van Santa Croce te Flo
rence.
Geëerd als ,meer dan sterfelijk', als
,een goddelijke engel', overleefde Michel
angelo al zijn beroemde tijdgenooten, zoo
als Raphael, Leonardo da Vinci, Coreggio
Met uitzondering van Titiaan, die in 1576
stierf, was hij de laatste groote figuur van
Italië’s gouden eeuw der kunsten.
Als een ernstig, eenzaam droomer, onge
ëvenaard in de voornaamheid en grootsch
heid van zijn inspiraties, in het aantal en
de verscheidenheid van zijn onsterfelijke
werken, staat Michelangelo nog heden ten
dage voor ons als het grootste genie, dat
de Renaissance heeft voortgebracht, niet
alleen in Italië, maar in gansch de wereld
In hem waren vereenigd de kracht van
geest en lichaam, de rustelooze energie,
de vlugheid van het verstand, de stout
moedigheid van de daad.de zeldzame com
binatie van wereldsche gezindheid en reli
gieuzen ijver, die deze schitterendste pe
riode in de kunstgeschiedenis aller tijden
kenmerkte en tot een zéér bijzondere
maakte.
Michelangelo is niet meer; ook hij, bui
tengewoon mensch, is den weg gegaan
dien allen te gaan hebben, maar zijn geest
leeft voort in zijn werken, die geslachten
vóór ons hebben vervuld van eerbiedige
bewondering voor zijn machtig talent, en
die dit nog geslachten na ons, zoo lang de
menschheid voor kunst zal voelen, doen
zullen!
MICHELANGELO. - DETAIL UIT DE MUUR
SCHILDERING „HET JONGSTE GERICHT
