B
AAN DE
GUILLOTINE
ONTSNAPT
VOOR QE.JEUGD
tl
I t
kj
I 1
I
|4|
F
o
rx
I
3 ÜIËSw’’
e
I
van
DE GRUWELIJKE KAR MET HAAR WOESTEN
KOETSIER STORMDE DOOR DE STRATEN.
h
enzo<
waar
gelijk
met
Griel
en or
kunn
Var
perse
later,
den,
naan
vergi
Ee
Er z;
van i
uit c
zulle
was.
baas
ware
echte
hoe
soof
Arot
pois
le Je
Van
door
taire
gewi
B
ook
De i
lig, i
groc
De
Mili
mdervraagd. De markies had de jongeman
en was toen door een
tierende bende gepeupel nagezet,
naar adem snakkend, in
iederen dag de kans Toen de schrikaanjagende roode kar
beliep kennis te zullen maken met madame la deur
was voor Rodineaux ondenkbaar.
list was hij in Parijs teruggekeerd en
door een list had hij de bewakers van
11
in de Rue des Deux Pigeons! Als hij hier is
ingegaan en hij er niet meer is, hetgeen duide
lijk blijkt, dan moeten jullie hem daar vinden.
Opzij, laat mij door; ik ben op weg naar La
Force om voedsel te halen voor madame la
Guillotine. Laat me voorbij!”
Hij zette zijn paarden vloekend
„A la lanterne! A la lanterne!" aan en
De kreten van de woedende menigte bereik- richting
ten het oor van den Markies Rodineaux, terwijl
hij onder de lamp kroop, die haar
BIJ DE ZEEHONDEN IN DEN AMSTER-
DAMSCHEN ARTIS.
al voorgespannen.
Ik verborg mij en
een slag
neer en ik
trok gauw zijn kleeren aan, sprong op den bok
van de kar en reed naar de menigte, die ik
wijsmaakte, dat de door hen gezochte aristo
craat door een der huizen verdwenen was naar
de Rue des Deux Pigeons. Toen ben ik als de
duivel naar jou gereden.
Het kwam mij het best voor, tegenover den
herbergier te doen alsof je mijn gevangene was,
want ik zag wel, dat hij wantrouwend werd
toen ik je kwam halen. Hoe het zij, hij zal
wel niet over ons kikken; er worden tegen
woordig zooveel arrestaties uitgevoerd dat nie
mand er meer over spreekt. Indien we door
de poort kunnen komen, zijn we veilig. .Dat
zal echter het moeilijkste van de heele onder
neming blijken. Met behulp van eenige valsche
papieren, die ik bemachtigd heb, en de kleeren
van den koetsier hoop ik echter, dat we ook
deze moeilijkheid te boven zullen komen.
Vooruit!”
Hij zette de paarden aan terwijl hij dit zei
en rende met groote vaart op de Noordelijke
Poort van Parijs toe; den laatsten slagboom
tusschen de vrijheid en den dood.
Bij de poort stonden een viertal nationale
garden op wacht. Zoodra hij hen gewaar werd,
begon de markies te schreeuwen: „Doe de
poort open, stommelingen! Ik ben Gaspard de
Sang en ik heb een speciale opdracht te ver
vullen. Er zijn drie aristocraten uit La Force
ontvlucht en ik zit hen op de hielen. Kijk maar,
hier zijn mijn papieren! Maak nu voort en laat
ons door! Ik heb reeds te veel tijd verspild
door hier al die verklaringen te geven! Open,
zeg ik!”
De verbaasde soldaten keken slechts vluchtig
naar de papieren, die de markies Rodineaux
hen voorhield. Toen wierpen zij‘de poort wijd
voor hem open en onder de toejuichingen van
het volk, dat hem veel succes bij zijn jacht op
de aristocraten wenschte, daverde de kar de
poort door, den dapperen markies Rodineaux
en zijn broer Armand de vrijheid tegemoet
voerend
Parijs reden, op weg naar de grens der
stad, „het was mijn laatste kans op redding
toen ik in die slob gekropen was. Tot mijn
geluk stond op de binnenplaats deze kar kant
en klaar met de paarden er
De voerman kwam juist aan.
toen hij vlak bij me was, gaf ik hem
op zijn hoofd. Hij viel bewusteloos
La Force.
was woedend omdat het slacht-
was
en holde naar de Rue des Deux Pigeons om
daar naar den achtervolgden aristocraat te
zoeken, terwijl de bestuurder van de kar terwijl
bedekt met hij wegreed naar hen omkeek en tusschen zijn
tanden siste .Canaille!"
Voort suisde de rood geschilderde kar, ter
wijl de weinige voorbijgangers in de reeds
nachtduistere straten verschrikt opzij sprongen.
Voort, voort, ging de wagen, voorbij de Place
de la Guillotine, voorbij la Force, de Rue de
la Lanterne in.
Het was in deze straat, dat zich de herberg
bevond, waarin zich Armand verborgen hield.
voor
van het logement stilhield, sprong de be-
Guillotine, dat was voor Rodineaux ondenkbaar, stuurder van den bok en stapte de herberg
Door een list was hij in Parijs teruggekeerd en binnen. Een kreet van ontzetting ontsnapte aan
eveneens door een list had hij de bewakers van den jeugdigen aristocraat, toen hij den ruwen
de gevangenis, waarin zijn broer met nog eenige kerel op zich zag afkomen.
aristocraten zuchtte, om den tuin weten te
leiden
Toen zij eenmaal samen de gevangenis waren
ontvlucht, had zijn broer zich verscholen in een
oude herberg aan de Seine, terwijl de markies- sterke
zelf de stad was ingegaan om een middel te
vinden teneinde te ontsnappen. Zonder er
te denken had hij zijn zegelring aangehouden
en toen hij op de Place de la Guillotine was
dood- de Sang. Hij is de eerste
r maar ik heb geen tijd om
flauw brandende lamp, terwijl de woedende want ik heb nog een lange lijst
volksmassa hem op de hielen zat. Toen zijn
oogen eenigszins aan de
waren, zag hij
baar naar een
de hoop van
binnen
Eenige seconden later drongen zijn vervol
gers in het nauwe straatje, met lantaarns de
duisternis verdrijvend en naar hun slachtoffer
zoekend. Ze waren gewapend met zwaarden,
hooivorken, messen en stokken en de markies,
die zich in een donkeren hoek had verscholen,
kon af en toe duidelijk de bloeddorstige uit
drukking in hun oogen waarnemen...
Plotseling hoorde men het geratel van een
kar en eenige oogenblikken later stond het door
twee paarden getrokken en door een half
naakten jongeman, die een republikeinsche vlag
om zijn middel had gebonden, bestuurde voer
tuig in hun midden. Met een ruk hield de
koetsier de paarden in.
„Lln aristo?" gilde hij, toen hij zag waarnaar
de menschen zochten. „Neen, burgers, je zult
hier niemand van dat soort vinden. Dat is een
doodloopend straatje en als degeen, naar wien
jullie zoeken, hier is binnengegaan, dan is hij
door een van deze huizen verdwenen en is nu
Hij wendde zich om teneinde te vluchten,
maar een ruwe hand greep hem bij zijn jas; een
andere greep zijn armen, hij werd opgetild,
worstelde tegen maar bleek machteloos in de
armen van den man, die hem was komen
halen, en eenige seconden later zat hij reeds
bij op den wagen.
De waard had als een wezenlooze toegezien
en nu de bestuurder de teugels van de paarden
gekomen had meti hem daar laat op den avond in de hand nam, durfde hij voorzichtig te vragen
aangehouden en ondervraagd. De markies had °f de jongeman een aristocraat was.
de vlucht genomen en was toen door een ,.Un aristo! riep de koetsier uit. „Ja, burger,
huilende en tierende bende gepeupel nagezet. un aristo! Ik heb hem zelf ontdekt, ik, Gaspard
Nu lag hij, naar adem snakkend, in een dood- de Sang. Hij is de eerste van mijn slachtoffers,
loopend straatje, dat slechts verlicht werd door maar ik heb geen tijd om hier te blijven praten,
een flauw brandende lamp, terwijl de woedende want ik heb nog een lange lijst en al mijn
i slachtoffers moeten vóór morgenochtend in
duisternis gewend La Force zijn!
een openstaande deur, die blijk-
soort binnenplaats leidde en met
een drenkeling kroop hij naar
en scheldend
weldra verdween het wielgeratel in de
van
1 Het gepeupel
zwakke offer tijdelijk of voorgoed ontkomen
stralen door de duisternis wierp. De kanten
lubben van zijn kraag en manchetten waren
verfomfaaid; zijn fijne satijnen broek was op
verscheidene plaatsen gescheurd en L--
kluiten modder en de afwezigheid van zijn be
poederde pruik verborg niet, dat de opgejaagde
man een aristocraat was: een feit, dat ver
klaarde, waarom de schreeuwende en tierende
menigte hem najoeg.
Zelfs nu nog betreurde hij het niet, te zijn
teruggekeerd naar Parijs, de stad van bloed,
want om te genieten van de vrijheid en het
leven, terwijl zijn broer gevangen zat in de
gevangenis La Force en i
Den herbergier een en al verbazing achter
latend, zette de voerman van de kar des doods
zijn paarden aan, terwijl Armand, zijn hart van
vreugde vervuld, te hooren kreeg hoe zijn broer
want de voerman was niemand minder dan
markies Rodineaux er in was geslaagd
aan zijn vervolgers te ontkomen.
„Het was niet zoo moeilijk als het wel leek,
Armand,” vertelde hij terwijl zij door de straten
I 1
