I
9
WATERPARTIJ BIJ DE BUITENPLAATS „TER HOOGE" TE KOUDEKERKE. (Z).
Amerikaansche was, die zou
heel
bru;
Be
(Wordt vervolgd
OP DEN OUDEN VLISSINGSCHEN WEG NABIJ MIDDELBURG.
Te
M.
f
het plein
klein man
wat Jane noemde,
Emil wilde altijd in bed nog
en couranten
ring gaf. Door het ijzeren hek vóór het raam
in de groote kamer vlak naast de hall van het
hotel kon Jane een bonten stoet Venetiaansche
jongens en meisjes over de steenen brug zien
gaan, op weg naar het plein. Ze kon hen ook
hooren praten en lachen. Dwaasheid, om naar
bed te gaan om tien uur, in Venetië, op een
avond dat de maan scheen
Ze droeg een
gekocht van
drongen door de Venetiaansche jongens en
meisjes, die naar een van de booten keken,
welke juist van het Lido terugkeerde. Toen liep
zij langs het Dogen-paleis met zijn rose-getinte
muren. In de duisternis onder de arcade zat een
verliefd paartje op een der marmeren banken.
Hoeveel verliefde menschen zouden daar reeds
in den loop der eeuwen hebben gezeten? vroeg
Jane zidh af. Van hoeveel meisjes zou er op
die bank het hart gebroken zijn? Het moest
heerlijk zijn lief te hebben in Venetië, zelfs met
het risico van een gebroken hart daarna, dacht
Jane Rice, die een
gaan trouwen met een professor in de physio
logic
Het muziekgezelschap, dat op
speelde, werd gedirigeerd door een
netje, dat zich vreeselijk opwond en op en neer
sprong als een aapje op een stokje. Langs het
plein met zijn marmeren zuilen, die wit glansden
in het maanlicht bewoog zich op het rhythme
van de muziek een groote menschenmassa.
Honderden Venetiaansche meisjes-, de sjaals
strak om de heupen getrokken, wandelden er
met öpgericht hoofd, alsof ze er een waterkruik
op hadden te dragen. De jongens, blootshoofds
en de meesten in wollen hemden, hielden zich
afzonderlijk, maar zochten telkens bij het pas-
seeren der arm in arm loopende meisjes een be
kend gezicht, een paar aanmoedigende oogen.
Aan de tafeltjes op de terrassen der cafés
zaten kaalhoofdige Duitschers en Oostenrijkers
met groote schoenen en korte broeken en met
groene veertjes op hun hoed. Er zaten ook En-
gelschen in smoking en Amerikanen, die op
gummi kauwden en wier oogen achter de breed
gerande brilleglazen naar menschen en huizen
keken alsof ze op een auctie waren.
Het weer was buitengewoon warm en loom
Het orkest speelde een van Verdi’s opera s, het
geen een mysterieuze snaar in Jane deed trillen,
zoodat ze tranen in haar oogen en een glim
lach om haar mond droeg.
Het was alles als een droom, na New York
met zijn vierkante steenen huizen en zijn lawaai
op Broadway. Maar ze kon niet al dien tijd
blijven rondloopen. Bovendien was het veel
prettiger om buiten op het terras van een der
café s te zitten luisteren naar de muziek en te
kijken naar de menschen. die voorbij gingen. Ze
meed alle tafeltjes, waaraan Amerikanen zaten
Eindelijk vond ze er een met twee stoelen, die
beiden onbezet waren Aan een kellner. die
haar voor een Italiaansche hield, bestelde zij
een limonade met ijs
geleefd, zoo goed kon .verstaan. Ze werden
goede vrienden hij was een man van middel
baren leeftijd met breede schouders onder zijn
witte overhemd en met een aardig gezicht waar
in de bruine oogen de zon weerkaatsten en
hij boog heel diep voor haar, alsof zij een prin
ses was, toen hij haar hielp uitstappen bij het
hotel Danieli, even voordat zij hem met een
waarlijk vorstelijke fooi bedacht.
Indien de signorina een Venetiaansche sjaal
wenscht te koopen,” zei hij, ,,dan moet zij naar
mijn dochter gaan. Die verkoopt ze in de Mer-
ceria. De winkel, waar zij in betrekking is, is
vlak bij het Ristorante dei Gondolieri. Zij heet
Lucia. Het is het mooiste meisje van heel Vene
tië. Ik heb de eer haar vader te zijnA ri-
vederla, signorina. Mille grazie!"
Het had Jane goed gedaan weer eens Ita-
liaansch te spreken, terwijl zij voortgleed op de
kleine kanalen en op 't Canale Grande, waar het
zonlicht blikkerde op het water, gloeide op de
wijnroode zeilen van de handelsschepen en
schitterde op de marmeren zuilen van de oude
palazzi.
Toen gaf het voorwendsel, dat zij hoofdpijn
had, haar opnieuw de gelegenheid gedurende
eenige uren aan het gezelschap van de Woods
te ontkomen. Dit keer ging ze naar de Santo
Marco en knielde neer naast een oude vrouw,
die er lag te bidden, en zij vormde zich een
visioen van het leven dat zich hier in vroeger
tijden had ontplooid, toen Venetië nog een van
de rijkste steden van Europa was en Shylock
zijn geld leende aan de kooplieden van de Ri
alto: Portia. Nerissa. Antonio, BassanioZe
zag hen leunen tegen de pilaren in de kerk,
fluisterend, met de oogen hun liefde verklarend
aan hun uitverkorenen
De meeste avonden gingen de Woods vroeg
naar bed. Lidy was, wat Jane noemde, een
echte slaapkop, en
de Amerikaansche tijdschriften
lezen.
„Ik blijf nog maar wat op, zei Jane meer
dan eens, wanneer Lidy geeuwde en zei: „Kom,
ik ga naar boven voor mijn schoonheids-
slaapje!”
„Vermoei jezelf niet te veel, meisje,'' zei
Emil. „Vroeg naar bed en vroeg op, dat is het
beste!”
Jane glimlachte en sloeg hen gade terwijl ze
de marmeren trap opgingen en wuifde hen tegen,
wanneer zij door een der bogen naar haar keken
alvorens in hun kamer te verdwijnen.
Het was tien uur, en een volle maan wierp
haar zilver licht over het plein van de San
Marco, waar een muziekgezelschap een uitvoe-
Venetiaansche sjaal, die ze had
Lucia, het mooiste meisje van Ve
netië, zooals haar vader haar trotsch had ge
noemd. En het meisje was inderdaad heel mooi,
ofschoon het leek alsof er een geheime passie,
die haar ongelukkig maakte, in haar oogen
gloeide Dat tenminste had Jane gedacht, die,
nu zij in Venetië was, overal slechts romantiek
zag. Het was niet noodig een hoed op te
zetten. En niemand kon er iets vreemds of bij
zonders aan vinden, dat een meisje alleen op
het plein van de San Marco wandelde. Alle
winkelmeisjes liepen er ook, om naar de muziek
te luisteren. Het was absoluut veilig en
gewoon voor een meisje alleen.
Jane verliet stilletjes het hotel en schudde
haar hoofd tegen de gondolieri. die buiten ston
den en „Gondola! Gondola!" riepen, zooals zij
het zouden blijven roepen tot ver in den nacht.
Ze stak de brug over en werd geduwd en ge-
