r
II
WAAR DIEVEN EERLIJKE MENSCHEN ZIJN
HB
^«Tv***
1.
Een nieuwe gauwdieventruc.
n
i
u
t
II
ti
9
HET WEVERSHUIS TE GENT (België),
n
e
e
n
Q
e
a
k
e
I
t,
i
n
s
h
o
n
ir
i-
e
k
)t
9
i
i-
n
k
i-
een typisch voorbeeld van oude architectuur.
DIE SCHADELOOS GESTELD WORDEN
MET EEN FLINKE BELOON ING
der warenhuizen als de door haar aangestelde
beambten op het oogenblik nog machteloos
tegenover staan.
Ziethier hoe zij te werk gaan, de langvingers.
In het bekende warenhuis van Wanamaker
zagen kortgeleden eenige detectives hoe een
heer een fonkelnieuwen hoed, waaraan het
prijskaartje nog bevestigd was, opzette en er
zich mee uit de voeten maakte. Een van de
detectives volgde den hoedendief, hield hem bij
den uitgang aan en bracht hem naar het politie
bureau. Daar werd hij ondanks zijn protesten
in arrest gesteld en binnen den wettelijk vast-
gestelden termijn van vier en twintig uur voor
den rechter gebracht. Lachend haalde hij toen
een kwitantie uit zijn zak, die hij den rechter
overhandigde en waaruit zonneklaar bleek, dat
hij den bewusten hoed den vorigen dag bij
Wanamaker gekocht enbetaald had! Hij
werd toen natuurlijk direct op vrije voeten ge
steld, waarmee de zaak echter nog niet af-
geloopen was. Want... hij eischte schadeloos
stelling wegens vrijheidsberooving. Hij eischte
duizend dollar vijf en twintig honderd gul
den en daar de rechter dit billijk vond, was
Iedereen weet natuurlijk, dat er in ieder groot
warenhuis detectives rondloopen, wier taak het
is, het publiek ongemerkt gade te slaan en
„klanten”, die er de voorkeur aan geven,
„zonder geld te koopen”, aan te houden en aan
de politie over te leveren.
Ondanks de gróote waakzaamheid dezer be
ambten komen er echter toch nog steeds dief
stallen voor, want ook de „dames en heeren van
de vlakte” zijn in hun vak gepokt en gemazeld,
zooals men dat noemt. Ze werken met zooveel
handigheid, dat zelfs de ervarenste detective
nog wel eens in hun val loopt. Ja, misschien
loopt de detective vaker in hun val dan zij
in die van hem! Vooral in de groote Ameri-
kaansche steden bloeit de „winkeldiefstal”, hoe
wel de straffen, die er op gesteld zijn, in ver
gelijking met die in Europeesche landen, bij
zonder zwaar zijn te noemen.
Het leven en de taak van de detectives zijn
dan ook niet te benijden en om het nog wat
erger te maken, hebben de dames en heeren
gauwdieven nu nog den anderen truc bedacht,
waarbij de detective niets meer of minder dan
hun helper wordt en waar zoowel de directies
Wanamaker niet te goed of hij moest betalen'
Spoedig daarop hield een andere detective
der firma Wanamaker een mem aan, die, nadat
hij eerst verdacht om zich heen had gekeken,
een paar handschoenen in zijn zak liet glijden.
Hij werd eveneens aan de politie otergelevefd
en vastgehouden. Maar ook hij kon den vol
genden dag voor den rechter bewijzen, dat hij
de handschoenen in het warenhuis had gekocht
en betaald. Weer volgde een eisch tot schade
loosstelling en weer kon Wanamaker betalen.
Wéér duizend dollar!
Nu liet de directie van Wanamaker alle
detectives, die in haar dienst waren, bij zich
komen en scherpte hun groote voorzichtigheid
in. Dergelijke kostbare vergissingen dienden in
de toekomst vermeden te worden. Al te voort
varende beambten zouden worden ontslagen!
De detectives waren van dit oogenblik af
hun zelfvertrouwen kwijt. Geen van hen durfde
meer een dief te arresteeren. Op zekeren dag
moffelde een dame echter op zoo'h verdachte
wijze een paar zijden kousen weg, dat de detec
tive, die het zag, het niet over zich kon ver
krijgen haar te laten gaan. Hij hield haar
staande ten verzocht haar beleefd, hem de kwi
tantie der kousen te laten zien. De dame zocht
in haar taschje, maar daar zij de kwitantie niet
vond, riep de detective de verkoopster van de
afdeeling zijden kousen en vroeg haaf, of zij
zich kon herinneren, de dame een paar kousen
te hebben verkocht. De verkoopster verklaarde
echter beslist, de dame nog nooit te hebben
gezien! Ze had echter wél een paar dergelijke*
kousen ongeveer een uur tevoren verkocht aan
een heer. De detective lachte triomfeerend en
verzocht de dame hem te willen volgen naar de
cassière van de zijden-kousenafdeeling. Maar
ook deze kon zich haar niet herinneren. De
dame raasde, maar de beambte liet zich niet
van de wijs brengen en bracht haar naar het
politiebureau, waar n^en haar in bewaring
stelde. Doch ook deze geschiedenis kostte den
heer Wanamaker geld.
Bij de behandeling van haar zaak legde zij
vergenoegd glimlachend èen kwitantie voor den
rechter neerEen kwitantie voor een paar
zijden kousen, als waarover de strijd ging! Het
papiertje was tusschen de gescheurde voering
van haar taschje terechtgekomen, zoodat ze het
bij haar arrestatie niet had kunnen vinden. De
detective keek natuurlijk leelijk op zijn neus,
maar de dame niet. Zij eischte óók schadeloos
stelling en wel tweeduizend dollar, hetgeen de
rechter billijk vond, waaruit blijkt, dat het Ame-
rikaansche recht de eer van een dame hooger
schat dan die van een heer
De detectives zijn er vast van overtuigd, dat
de vrouw de kousen door een man heeft laten
koopen en betalen en dat deze ze onbemerkt,
tegelijk met de kwitantie, aan haar heeft over
handigd. Maarwat geeft deze overtuiging,
wanneer ze, zooals nu, te laat komt?
De slotsom van een en ander is, dat men nu
in de Amerikaansche warenhuizen veel gemak
kelijker en met veel minder risico kan stelen
dan vroeger, want alle detectives zijn bang het
slachtoffer van den nieuwen truc te worden en
hun betrekking te zullen verliezen
Een dergelijke truc kan echter alleen in
Amerika worden uitgehaald, omdat men daar
direct wordt ingesloten. In landen, waar dit
niet het geval is zooals bij ons kan men
immers nooit een eisch tot schadeloosstelling
wegens vrijheidsberooving indienen! En daar is
het den dames en heeren langvingers immers
juist om te doen!
