WIE W/xS IDE SCAEEET EUM1DEÜWEE
ill
y
JJ
a
ri
'i-
Een onverschrokken Engeischman, die Fransche aristocraten van de guillotine redde.
De Broederschap van de Roos. Christine de Lamark.
van
van
5
te
om!”
revolu-
- 15 -
1
i
r
van
koenen
om
te
van
van
I
Hij was
huwelijk.
„Denk er om,” zei hij, „het is de laatste dag
van dit ongehoord aanbod.”
winkelbediende en
zich in Frankrijk ophield met het hierboven ge
noemde doel, liep hij rond als een havelooze,
dronken sans-culotte met een grimmig gezicht
en vuurroode haren. In Londen echter, waar hij
de vrouwelijke spionnen uithoorde van Robes
pierre, den dictator van het Schrikbewind, kleed
de hij zich als een echte dandy, wiens eenige
ambitie in het leven werd gevormd door mooie
kleeren.
Zoo leidde hij zijn dubbele leven van
üonnair althans naar het uiterlijk en
jongeman van de wereld. Maar in beide ge
daanten werkte hij slechts voor één doel: hen
Q
Jacques Terraneuve, een
Nemours, haar ontdekte.
Terug te Parijs en in het hoofdkwartier
de Broederschap, hoorde zij, dat de man,
wien zij hield, was gevangengenomen. Ver
momd als sans-culottes slaagden Christine en
Smith er in, hem te bevrijden door de gebrui
kelijke methode van een vervalscht bevelschrift
tot overbrenging naar een andere gevangenis.
Met behulp van een gestolen paspoort smok
kelden zij hem daarna naar Engeland.
HET HUIS TE AJACCIO OP HET EILAND CORSICA, WAAR NAPOLEON BONAPARTE
HET LEVENSLICHT ZAG.
Jongeman (een bootje hurend): „Ik heb geen
horloge. Ik hoop dus, dat ik op een of andere
wijze zal weten, wanneer het uur om is."
De verhuurder: „O, dat zul je stellig. Als-ie
half vol met water staat, is er een half uur om!”
vroeg haar ten
die ter dood waren veroordeeld, te redden
de guillotine.
Spreken over Reginald de Nemours en
den naam noemen van Christinte de Lamark,
zou gelijk staan met de interessantste en tege
lijk meest romantische episode uit het leven
van dezen waaghals te verzwijgen!
Christine de Lamark, de dochter van een
hoveling van Lodewijk XVI, was tijdens de be
storming van het koninklijk paleis te Versailles
door het gepeupel (1789), ten zeerste onder den
indruk gekomen van een fieren jongeman, die
een tijd lang geheel alleen een der trappen
tegen de woedende volksmassa verdedigde.
Toen zij later een bezoek bracht aan Londen,
ten einde de Engelsche regeering er toe over
te halen heur ouders, die ter dood waren ver
oordeeld en in de Temple gevangen zaten,
bevrijden, herkende zij in den modieuzen zoon
der dame, wier gast zij was, niet den heldhaf-
tigen jongeman uit het koninklijk paleis. Even
min herkende zij hem later, toen zij hem te
Parijs in het gezelschap van eenige vrouwelijke
spionnen van Robespierre ontmoette in het
rendez-vous van de Broederschap van de Roos,
waar zij was heengebracht door Sydney Smith
en Captain Wright.
Door middel van een vervalscht bevelschrift
tot overbrenging naar een andere gevangenis,
slaagden de Nemours en zijn beide helpers er in,
de ouders van Christine uit de Temple te
redden. In een stille straat werden de bewakers,
die met de overbrenging waren belast, door de
Nemours en de zijnen overvallen en gedood,
waarna de Nemours, Smith en Wright in de
kleeren van de soldaten naar de poort St. Denis
reden. Daar gingen de Nemours en Wright het
lokaal van de poort-wacht binnen, terwijl
Smith en Christine de vluchtelingen uit den
wagen in een koets smokkelden, die buiten de
muren gereed stond. In snellen galop ging het
nu naar de kust, waar een schip zeilree lag om
hen over het Kanaal en naar Engeland te bren
gen. Het was niet vóórdat Christine met haar
ouders in volle zee was, dat zij van haar vader
hoorde, wie eigenlijk hun voornaamste redder
|”“let klinkt als een paradox en toch is het een
feit, dat de groote meesters der romankunst
telkens weer hebben bewezen, dat het werke
lijke leven boeiender en interessanter stof op
levert dan zelfs de vruchtbaarste fantasie weet
te bedenken. Om de waarheid van deze be
wering in te zién, heeft men slechts de meest
gelezen boeken der wereld-literatuur de revue
te laten passeeren en op te merken, hoe zij hun
roem te danken hebben aan een persoon of ge
beurtenis, die op historischen basis berust.
D’Artagnan was geen schepping van Dumas'
verbeelding. Evenmin is dit het geval met be
trekking tot den graaf de Monte Christo, wiens
„prototype" is ontdekt in de archieven van de
Parijsche prefectuur. Ook Victor Hugo heeft in
zijn „Les Misérables” geen oorspronkelijke
romanfiguur geschapen, toen hij den veelbewo
gen levensloop verhaalde van Victor Vidocq.
Bn Süss Oppenheimer was bekend aan een gene
ratie, die niet lang genoeg heeft geleefd
Feuchtwangers bekende boek „Jud Süss”
kunnen lezen.
Dit alles weet iedereen; maar hoevelen van
de duizenden, neen tienduizenden, die geboeid
zijn geworden door de heldendaden van Baro
nes Orczy’s „Scarlet Pimpernel” (Roode
Pimpernel) weten of vermoeden, dat ook déze
avonturier zijn voorafbeelding heeft gehad in
het werkelijke leven in de persoon van een
„ridder zonder vrees of blaam”, een
jongeman met stalen zenuwen, die een dubbel
leven leidde en beurtelings optrad als ver-
loopen „sans-culotte” (een revolutionnair uit
het Frankrijk der eerste omwenteling) evenals
een keurig, naar de laatste mode gekleed jong-
mensch, dat er uitzag om door een ringetje te
halen!
Men weet, dat Barones Orczy in haar boeken
spreekt van den „Bond van den Rooden Pim
pernel". Het „origineel" hiervan is historisch
bekend als „De Broederschap van de Roos”.
De leider van dezen bond was een zekere Regi
nald de Nemours (Barones Orczy’s Roode Pim
pernel), terwijl zijn luitenants en verknochte
helpers de Britsche zeeofficieren Sir Sydney
Smith en Captain Wright waren.
Reginald de Nemours, wiens levensloop en
daden Barones Orczy de inspiratie hebben ge
geven voor haar Roode Pimpernel, was on
danks zijn Fransch klinkenden naam van En
gelsche origine. Hij sprak echter zóó goed
Fransch, dat geen mensch in Frankrijk er aan
dacht hem voor een vreemdeling te houden,
wanneer hij in dat land vertoefde. En dit laatste
was nogal eens het geval, omdat hij er evenals
de Roode Pimpernel zijn werk van maakte,
aristocraten, die tijdens het Fransche Schrik
bewind (17931795) ter dood waren veroor
deeld en in de gevangenis op de uitvoering van
het vonnis wachtten, te bevrijden en te helpen
vluchten naar Engeland. Omdat hij een ge
boren tooneelspeler was en uitstekend de kunst
verstond zich te vermommen, lukte het bijna
nooit hem op het spoor te komen. Wanneer hij
was. De onverschrokken verdediger van het
koninklijk paleis, het hoofd van de Broeder-
niet schap van de Roos en de verloopen sans
culotte, die het bevelschrift tot overbrenging
van haar ouders aan de gevangenis was komen
brengen, was één en dezelfde persoon: Regi
nald de Nemours. En tevens hoorde zij, dat hij
teruggekeerd was naar Parijs om andere ge
vangenen te helpen ontvluchten!
Tegen den tijd, dat het schip de haven van
Dover bereikte, stond Christine de Lamarks be
sluit vast; daar de jongeman, die heur hart had
veroverd, edelmoedig genoeg was om zijn
leven in de waagschaal te stellen om ongeluk
kige vrouwen en mannen van de guillotine te
redden, wilde zij naar Parijs terugkeeren om
hem bij zijn avontuurlijke taak ter zijde te
staan. Zonder haar ouders vaarwel te zeggen,
sloop zij in de haven van Dover aan boord van
een schip, dat gereed lag om naar Frankrijk uit
te zeilen en het was niet voordat de Fransche
kust reeds in het gezicht was, dat de kapitein
bondgenoot van de
