LIRIEUODIE V/EM 1H1ET FCTCeKA- 1M1E1E1U lElElElBlEl^ 1D<D<DIB Z1E1L1F TIE ONTWIKKELEN 1 ZONSONDERGANG - 15 - van van niet ontmoedigd zijn, wanneer de eerste resul taten niet zijn om over te roepen! nemen we het er uit, spoelen het even in het schaaltje met water en leggen het dan met de gelatine naar boven in het fixeerbad. Het negatief be hoeft in dit bad gewoonlijk niet langer dan een kwartier te blijven; de gewone tijd is van tien tot vijftien minuten; als regel kan men wel aan nemen, dat het fixeeringsproces ongeveer twee maal zoo lang duurt als het ontwikkelen, doch nooit minder dan tien minuten. Het verdient aanbeveling zuurfixeer te gebruiken, daar andere, z.g. neutrale fixeer, spoedig bederft. Dit zuurfixeerbad kan herhaalde malen ge bruikt worden. Als het negatief gefixeerd is, moet het goed worden gespoeld; in stroomend water ongeveer een half uur, in water, dat men meerdere malen ververscht, ongeveer een uur a anderhalf uur. Hierna wordt het negatief ge droogd op een stofvrije, liefst koele plaats, waarna het gereed is om er afdrukken van te maken. wat op het positief, dus in werkelijkheid, wit is, wordt op het negatief immers donker!). Nadat de „lichte" partijen zwart geworden zijn, be ginnen de halftonen te verschijnen, en nu is het de kunst van het goede ontwikkelen, dat men zorgt voor de juiste waardeverhoudingen tus- schen licht en donker. Ontwikkelt men te sterk, dan zullen de halftonen verdwijnen en de lichte plekken hun helderheid verliezen; ontwikkelt men te kort, dan wordt het beeld niet krachtig genoeg en lijkt het „dun”. Is de plaat op deze wijze ontwikkeld, d.w.z. zijn alle tonen goed tot hun recht gekomen, dan is het oogenblik aangebroken, waarop wij ze dienen te gaan fixeeren, hetgeen ten doel heeft de plaat tegen den invloed van 't licht bestand te maken. Een eigenaardigheid van het fixeer bad is, dat het negatief er iets minder krachtig in wordt. Hieruit volgt, dat wij de plaat of de film altijd iets langer moeten ontwikkelen dan noodig lijkt. Zoodra we denken, dat het nega tief lang genoeg in den ontwikkelaar heeft ge legen oefening baart kunst; men moet dus IPX e amateur-fotograaf, die, als hij wandelen J gaat, zijn toestel bij zich steekt en onder- JLx weg hier en daar een plaatje maakt om dit den volgenden dag bij zijn fotohandelaar te laten ontwikkelen, kan stellig op zijn manier hiervan vreugde en voldoening beleven. Dat hij echter in den vollen zin' van het woord het ge lukkige bezit van een camera uitbuit, zal moei lijk kunnen worden beweerd, zoo lang hij niet zelf in de donkere kamer kruipt en zijn eigen opnamen ontwikkelt! Want het is juist in de donkere kamer, dat de amateur-fotograaf de meest verrassende momenten beleeft, dat zijn in zicht in de moeilijke kunst van het fotogra- feeren wordt gescherpt en hij de eerste en gróótste voldoening smaakt van een in alle op zichten goed-getroffen beeld! Gelukkig kan hij zich dit genoegen voor slechts weinig geld verschaffen. In ieder huis is wel een kast te vinden, die met wat handigheid in een donkere kamer kan worden omgetooverd, erwijl de ingrediënten, die voor de uitrusting er van noodig zijn, ook heel billijk kunnen wor den *aangeschaft. Om te beginnen hebben we eenige schalen noodig, waarin we de verschillende baden moe ten klaarmaken. Bij voorkeur koope men deze schalen van wit steen, omdat men deze het ge makkelijkst kan schoonmaken en ze de con trole bij het ontwikkelingsproces vergemakke lijken. Verder hebben we nog noodig: een maatglas voor het afmeten van de benoodigde vloeistoffen. Bij het ontwikkelen plaatsen we de schaaltjes steeds in dezelfde volgorde en wel, van links naar, rechts: de ontwikkelaar, het water en het fixeerbad. De duur van het ontwikkelen zal in normale omstandigheden bij een temperatuur van 18 graden Celsius van vier tot zes minuten zijn. Bij het gereedmaken der baden houde men zich nauwkeurig aan de aanwijzingen, welke op de verschillende recepten voorkomen. Alle op lossingen, ook die van het fixeerbad, maakt men met de voorgèschreven hoeveelheid water ge reed. Vanzelf, uit economisch opzicht, gebruikt men van den ontwikkelaar slechts zooveel als men denkt noodig te hebben. Over ’t algemeen gelden de volgende hoeveelheden: bij een for maat van 6 X 9, 30 cm? ontwikkelaar; bij een formaat van 9 X 12, 40 cm?, bij een formaat van 10 X 15, 50 cm?, bij een formaat 13 X 18, 60 cm? en bij een formaat 18 X 24, 90 cm? ontwikkelaar. Alles onver dund, terwijl meerdere platen achter elkaar in hetzelfdê bad kunnen worden ontwikkeld. Heeft men den ontwikkelaar gereed gemaakt, dan neemt men na zich vooraf overtuigd te hebben, dat de donkere kamer werkelijk donker is! op ongeveer veertig centimeter afstand van de roode lamp de belichte plaat uit de cas sette en legt haar met de gelatinelaag naar boven in den ontwikkelaar, er wel zorg voor dra gend, dat ze onmiddellijk geheel onder de vloei stof komt te liggen. Met het schaaltje maakt men een voortdurende schommelende beweging in alle richtingen, eveneens om te zorgen, dat het negatief overal gelijkmatig wordt bevoch tigd. Men denke er vooral aan, dat er vol doende ontwikkelaar in het schaaltje moet zijn, opdat het negatief volkomen is bedekt en er ook geen lucht bij de gelatinelaag kan komen. Gedurende de eerste oogenblikken zien we nu in den ontwikkelaar niets anders dan de geel achtige gelatine; langzamerhand begint deze echter op bepaalde plaatsen zwart te worden. Dit zwart worden gebeurt het eerst met diè ge deelten, die het meeste licht hebben gehad (lich te kleeren, de lucht, water, enzoovoort, alles

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland. Geïllustreerd Weekblad | 1931 | | pagina 17