Ir
y
I
BESCHIKKEN DE LAMA’S OVER GEHEIME KRACHTEN
11
f a
t
t A.-
Mi
4
J
LAMA’S, HEILIGE BOEKEN OP HUN RUG
TORSEND.
m-
ke,
de
re-
I
ler
LAMA-PRIESTERS (onder het baldakijn),
to-
ijf-
ee-
irdtge
boek,
De lama’s
een
water natgemaakt
noviet geslagen
den
srtji
het
zeg
t hij
spi-
iod,
izie
de
De
ge
len,
het
>rdt.
■ngt
de
ele
er
ge
le
de
ige
or-
len
4a-
oa
na.
sjes,
hen
laar
vaat
>n-
uitvoert, wordt met den doode in
kamer gesloten en
te bezielen, gaat hij
Wij
I
I
1
van
geworden en eenige
Een licht gerucht deed
mij ontwaken. Een zwarte kat liep langs het
doode lichaam en verliet de kamer. Toen hoor
de ik een soort scheurend geluid, alsof men een
stuk goed door midden trok en tot mijn af
schuw zag ik hoe het doode lichaam overeind
kwam en zich van zijn banden bevrijdde. Gek
van angst rende ik het huis uit, maar eer ik de
kamer uit was, zag ik den doode zijn hand uit
steken en naar de slapende lama’s grijpen. Des
morgens werden zij dood gevonden."
En groot aantal Tibetaansche kluizenaars, zoo
zegt mme David-Neel, brengen den winter in
een hol door in de besneeuwde, achttienduizend
voet hooge bergen en dragen slechts weinig
- 11 -
IWfVvIll Cl IV 11V V UI I V
zijde zijn teruggekeerdZij ontmoette
vrouw, die gedurende een 1
zield was geweest. De
verbaasd was geweest
haar nieuwe lichaam en
wegingen. Ze had alleen maar te wenschen op
een bepaalde plaats te zijn, om er ook direct
te vertoeven. Ze kon rivieren oversteken, op het
water wandelen en door muren gaan. Er was
een religieuse bijeenkomst leidend,
kleeding, terwijl ze soms heelemaal naakt zijn!
Zij kunnen de ontzettende koude verdragen,
omdat zij voortdurend bepaalde woorden uit
spreken en daarbij op een eigenaardige wijze
ademhalen, waardoor zij, naar men veronder
stelt, een inwendige hitte ontwikkelen, die belet,
dat het lichaam bevriest. Wanneer zij deze ge
woonte lang genoeg hebben volgehouden, wor
den zij tot een proef toegelaten.
Op een ijzigkouden winternacht worden zij,
die meenen sterk genoeg te zijn om deze proef
te doorstaan, op den oever van een rivier of
meer gelegd. Indien al het water in de buurt
bevroren is, wordt er een gat in het ijs gehakt.
Een nacht, met maneschijn en een feilen wind
wordt gekozen. Zulke nachten zijn in Tibet ge
durende de wintermaanden niet zeldzaam.
De „nieuwelingen” zitten op den grond, met
gekruiste beenen en geheel ontkleed. Lakens
worden nu in het ijskoude water gedoopt en
ieder der deelnemers windt er een om zijn
lichaam en laat het daaraan drogen. Zoodra het
laken droog is geworden, wordt het weer in het
en om het lichaam van den
om het opnieuw te laten dro
gen. Deze handeling wordt voortgezet tot de
dag aanbreekt!
Wanneer men zich aan deze proef met goed
succes heeft onderworpen, mag men nimmer
meer wollen kleeren dragen en nooit meer een
vuur nadelen om er zich aan te warmen!
Mediteeren in het donker is een der meest
gebruikelijke geestelijke oefeningen van de
lama’s. Verscheidene Tibetaansche asceten be-
giaven zich jaren lang, zelfs tot aan hun dood,
in grotten, die veel van een graf weg hebben.
Deze kluizenaais, die lange perioden in de
duisternis doorbrengen, hebben soms de zon
derlingste „gezichten Naar men beweert, wordt
hun cel soms opeens schitterend verlicht en ook
rijst er wel eens een door de zon verguld lahd-
schap met prachtige, welriekende bloemen voor
hun oogen op.
Tegen den tijd, dat de kluizenaar zijn afzon
dering in de duisternis zal verlaten, moet hij
zijn oogen weer langzamerhand aan het dag
licht gewennen. Tot dit doel wordt er een klein
gaatje in den muur van zijn hol gemaakt, waar
door het daglicht kan binnenkomen. lederen
dag wordt dit gaatje iets grooter gemaakt, zoo-
dat er ook iederen dag wat meer licht naar
binnen dringt. Het duurt vaak verscheidene
maanden eer het volle daglicht weer tot de cel
wordt toegelaten. Hoe langer de kluizenaar in
de duisternis heeft vertoefd, hoe langzamer het
daglicht tot hem wordt toegelaten.
Mme David-Neel heeft voor een vrouw stellig
zonderlinge ondervindingen opgedaan. Volgens
haar kunnen wij bij de lama's wellicht de op
lossing vinden van veel psychologische pro
blemen, die ons thans even zoovele raadselen
lijken. Misschien is dit mogelijk al zal het
altijd moeilijk zijn uit te maken, hoeveel der
„geheime kracht’ der lama’s moet worden toe
geschreven aan suggestie en auto-suggestie!
tof ge
e 1M
ijde®*
tor den
:of2H
FN e Lama's, Boeddhistische priesters van
Tibet, zijn wellicht de zonderlingste men-
L_Z schen van de wereld. Hoe meer men van
hun eigenaardige mystieke geloofsovertuigingen
en occulte practijken leest, hoe meer men zich
verbaast of ongeloovig zijn schouders op
haalt!
Mevrouw Alexandra David-Neel, die veertien
jaar onder hen heeft vertoefd en wier zoon nu
zelf een jonge lama is, die in hun allereenvou
digste geheimen reeds is ingewijd, heeft ver
scheidene van hun eigenaardige gewoonten en
gebruiken onthuld in een boek, dat pas van
haar hand is verschenen. De lama’s hebben
haar zeer waarschijnlijk voor een Aziatische
aangezien, waarom zij er althans later!
geen bezwaar tegen hadden om haar in hun
kloosters toe te laten en haar hun diepste ge
heimen te ontsluieren.
Op zekeren dag, zoo verhaalt zij, zag zij
twee lama’s onder een boom zitten in een medi-
teerende houding. Af en toe stieten zij door
dringende kreten uit. „Hik!” riep de een op een
abnormaal schrillen toon. „Hik!” herhaalde de
ander na eenige minuten. En zóó ging het
voort, met lange tusschenpoozen van de diepste
stilte, gedurende welke zij onbeweeglijk bleven
zitten. Zij zag, dat het blijkbaar zeer moeilijk
was om het geluid, dat uit hun ingewanden
scheen te komen, voort te brengen. Eindelijk
stond een der priesters op en verdween naar
zijn cel; toen zag ze, dat er een lange stroohalm
lechtop op zijn hoofd stond. Naar zij later
hoorde, was de kreet, dien zij aan het oefenen
waren, de kreet, dien lama’s uitstooten bij een
man, die pas is overleden, ten einde te bewer
ken, dat de ziel het lichaam van den doode
verlaat door een gat in het hoofd, dat door dit
magische woordje „hik" in den schedel zou
ontstaan. Deze opening kan alleen gemaakt
worden door een lama, die zich de kennis heeft
verworven om den kreet met de juiste intonatie
en 1
macht de ziel uit haar stoffelijk omhulsel te
trekken, eenmaal door een meester-lama op
den leerling-lama is overgebracht, moet deze
laatste leeren den kreet „hik” cf J*
uit te stooten. Men neemt aan, dat hij dit kan, staat) genoemd. De lama, die deze plechtigheid
slechts één ding, dat haar onmogelijk was: een
bijna onzichtbaar koord door te snijden, dat
haar etherisch wezen verbond met haar lichaam,
welk laatste zij uitstekend kon zien, terwijl zij
in haar lethargischen slaap was verzonken. Dit
koord leek oneindig lang, maar toch belette het
haar soms in haar bewegingen. Ze „raakte er
in verward”, beweerde ze.
Met den dood zijn de zonderlingste riten ver
bonden. Wanneer een man sterft, trekt men
hem zijn kleeren achterstevoren aan, waarna hij
wordt vastgebonden. In de dorpen wordt het
lichaam gewoonlijk in een ketel geplaatst, die
kracht uit te roepen. Indien de geestelijke onmiddellijk na de begrafenis wordt gebruikt
om soep of thee te maken voor degenen, die
bij de begrafenis tegenwoordig waren.
Een geheimzinnig rite, die mme David-Neel
op de juiste wijze beschrijft, wordt „rolang” (het lichaam, dat op-
j:*. x\ i Ta ijtjii
indien een stroohalm, die in zijn schedel is ge- uitvoert, wordt met den doode in een donkere
stoken, net zoo lang rechtop blijft staan als hij kamer gesloten en om het levenlooze lichaam
wenscht. Want.... door „hik!" te roepen, ont- te bezielen, gaat hij er bovenop liggen, en
staat er in den schedel een gaatje, waarin de spreekt herhaaldelijk vlak op den mond van den
stroohalm blijft rusten. Bij een doode is het gat doode, een tooverformule uit! Na korten tijd
1 veel grooter. Soms is het wel zóó groot, dat begint het doode lichaam zich te bewegen. Het
men zijn pink er in kan steken! staat op en probeert te vluchten, maar de
In Tibet zijn er menschen, vertelt mme David- toovenaar houdt het stevig vast en belet het
Neel verder, die dagen lang in een toestand zichzelf te bevrijden. Het lichaam begint hier
van verdooving kunnen verkeeren en in dien door hoe langer hoe heftiger te worstelen. Het
tijd zich in den geest overal heen verplaatsen springt ongeloofelijk hoog op, houdt zijn mond
kunnen. Men noemt hen „delogs”, hetgeen zoo- op dien van den lama, en herhaalt zelf ook de
veel beteekent als „zij, die van de andere
eens een
heele week „onbe-
vrouw vertelde, dat zij
over de lichtheid van
de snelheid hater be-
maar
te zijn, om
op dien van den lama,
tooverwoorden!
Het doel van deze eigenaardige ceremonie is
zich meester te maken van de uitgestoken tong,
omdat men deze als een machtig tooverwapen
beschouwt. Slaagt de lama er niet in, het
lichaam te „bezielen”, dan moet hij dit zonder
uitzondering met den dood bekoopen!
Een zonderling verhaal werd mme David-
Neel gedaan door een leerling-lama, wien men
de "taak had toevertrouwd, magische formules
te prevelen over een doode, terwijl drie lama’s,
die gezonden waren om er bij te waken, in de
kamer sliepen een gewoonte, welke haar ont
staan te danken heeft aan het geloof, dat een
doode kan opstaan en den levenden kwaad
doen.
„In het holst van den nacht," zoo vertelde de
leerling, „ben ik door het telkens herhalen
dezelfde formule moe geworden en
oogenblikken ingeslapen,
mij ontwaken. Een zwaï
y
