t
1
i
- 7 -
en
deze week
1"
op.
greep den knop. Hij
niet
aan
zou
kalm
en
er
en
om
was
was,
geen
)or
;ou
ms
het
rt
i
or
an
en
en
?n,
de
|ds
ral
op
•en
‘g.
*r-
an
»n.
ad
er
?ef
en
on
•en
di-
de
ng
eel
ast
>an
en
?rs
?n-
re-
se-
In
?n-
te
te-
tig
liet
an-
tij’
'OU
?ed
ee-
goed
va] mij niet
twee jaar
links
hetzelfde
viertal bedienden
kunnen uitvoeren,
blijven.
den
neer in
er
van pani-
de pen,
ze aan den
nu niet
denken! Nu al zijn gedachten houden bij
I voor
den directeur. Hij
zouden ze
zouden ze
boekhouder
„O., eh! Warders!” Sir John keek op, en
Warders zag aan zijn oogen, dat zijn belang-
gewekt. „Een goede week, ge
stelling reeds was gewekt. „Een goede week, ge
loof ik, is het niet?”
„Ja, Sir John." Warders legde de papieren
op het bureau van zijn directeur en bleef rechts
naast hem staan. „Indien ik me goed herinner,
is deze week nog beter dan de vorige. En die
Was al zoo goed.”
„Ja, ik geloof het ook," zei Sir John. „Het
gaat goed. Warders! Eens kijken hoeveel was
buitenkant, in de gang, op den grond viel. Hoe
forceerde men een slot. gauw, hoe forceerde
men een slot? Hij keek om zich heen, zag niets
waarmee hij het kon doen. Geen tijd., geen tijd
na te denken. Zeven en vijftig seconden
het? Nu waren het er nauwelijks nog veer
tig! De ramenkon hij door de ramen er uit?
Neen, onzinde ramen waren te hoog. Zijn
nekhij zou zijn nek breken. Brrr!
Hij duwde tegen de deur. Gek, die hij
dat gaf natuurlijk niets. Hij moest juist
leven maken! Kalm blijven, doodkalm. Hij had
nu nog maar dertig seconden. Dertig.... waar
deed dit hem ook weer aan denken? Van de cel
van dert veroordeelde. Twintig seconden. Het
slot forceeren.. met zijn zakmes.. Het mes brak
af, het stuk bleef er in zittenKalm nukalm
nu.. Had hij dit niet voorzien? Tien seconden
nog maar.. Zeven., vijf.. Plotseling hooide hij
voetstappen, haastige voetstappen op de gang
De bediendenHij kon niet meer uit de kamer,
waarin hij met den dooden directeur was
Hoort, nu bonsden ze op de deur. In verband
met hetgeen hij door de telefoon had gezegd,
hem vindenDaar hoorde hij den
hem vindenDaar hoorde hij den
roepen: „Blijf niet staan gapen
daar! Ga mijnheer Warders waarschuwen
Warders lachte, idioot, waanzinnig! „Ga War
ders waarschuwen!" En hij was in de kamer, en
de baas lag naast hem, vermoord....
Ze schenen nu iets zwaars gehaald te hebben,
want hij hoorde duidelijk doffe slagen op het
paneel van de deur. Het gaf meeHij zag het
wijken.. Nu zouden ze hem vinden.. Wat
moest hij doen? Had hij dit niet voorzien? Hoe
had hij zoo stom kunnen zijnHij rukte aan
zijn haren, begon als een bezetene te gillen.
Dertig schreden van de cel van den terdood-
veroordeelde naar het schavotHij schreeuw
de de woorden uit, en op hetzelfde moment
week de deur en drongen een
naar binnen.
„Warders! Mijnheer Warders!" riep de boek
houder ontzet.
Warders boog zijn hoofd. Een ijzige kalmte
overviel hem. Dezelfde ijzige kalmte als toen hij
de daad nog moest bedrijven.
„Ik heb hem gedood,” zei hij eenvoudig. „Ik
ben zijn moordenaar."
het verleden week?”
Hij opende de lade aan zijn rechterhand
haalde er eenige papieren uit. Het onderste
van was de orderstaat van de vorige week,
daaronder lag de revolver. De oude man boog
zich onderzoekend voorover. Het was nog niet
eens het werk van één seconde om de revolver
•e grijpen. Nu1
De knal kon op het bediendenkantoor
worden gehoord. Het is verwonderlijk eenvou
dig, om iemand te dooden, dacht Warders.
De directeur had zich bijna niet bewogen, en
nu zat hij daar, onderuit gezakt in zijn arm-
Zes weken later legde Warders de dertig
schreden af van de cel van den terdoodveroor-
deelde naar het schavot....
ren. Miss Burton, zijn secretaresse, zou waar
schijnlijk nog niet terug zijn. Iemand zou haar
kantoor komen binnenrennen, zijn deur open
gooien en zijn naam roepen. Dan zou hij ver
stoord van zijn papieren opkijken. „Voor den
duivel kan dat niet wat kalmer? Wat is er
aan de hand? Staat de boel in brand?"
Dat zou hij vragen. Verder zou hij naar ge
lang der omstandigheden handelen. Het moei-
lijkste zou dan voorbij zijn. Natuurlijk als
de balans werd opgemaakt, zou alles duidelijk
zijn. Dan zou er heelemaal niets geheimzinnigs
meer aan het geval zijn. Daar zou hij. Warders,
wel voor zorgen.
Hij wist wel een manier om de fraude, die hij
had bedreven, in de boeken op naam van zijn
directeur te brengen, en er bovendien nog
ilink wat aan te verdienen! Niemand zou er ooit
achter komen, dat hij het gedaan had. Ook daar
had hij zijn voorzorgsmaatregelen voor geno
men. Hersens, voorzichtigheid, en oog voor
kleinigheden, daar kwam het op aan!
Nou alles was gereed. Niets kon verkeerd
gaan!
Warders bekeek zich aandachtig in den spie
gel boven den schoorsteenmantel. Hij zag er heel
gewoon uit. Waarom ook niet? Als men een
doodeenvoudig karweitje gaat ondernemen, en
iederen stap, dien men zal doen, vooraf nauw
keurig heeft overwogen, waarom zou men dan
zenuwachtig zijn? Hij trok zijn das recht, streek
met zijn hand over zijn haar en drukte op het
schelknopje.
Precies twaalf uur.
„U heeft gebeld, mijnheer?” vroeg zijn secre
taresse.
Warders had de papieren voor zich, en toen
zij binnenkwam keek hij nauwelijks op.
„Ik zou graag de lijst van den portier willen
hebben, miss Burton. En als u terugkomt, wilt
u me dan tegelijk alle correspondentie brengen
van de firma.... eh...." Warder keek met ge
fronst voorhoofd naar de papieren op zijn tafel
„van ....de firma Slackers."
Ziezoo, prachtig, dat hem dit nog op het laat
ste moment te binnen was geschoten! Nu ze de
correspondentie ook moest opzoeken, bleef ze
nóg langer weg. Hij wachtte tien seconden, eer
hij zijn handschoen begon aan te trekken. Miss
Burton was nu ver genoeg weg en de weg dus
veilig.
Warders ging de kleine zijgang in.
Dertig schreden naar.. Neen, daar
aan
hetgeen hij moest doen. Ziezoo, hij stond
de deur van het kantoor van
tikte. „Binnen
„Wilt u even den orderstaat van
inzien, Sir John?”
Alles was in orde. Er was geen enkele
duiding, waarom Warders zijn plan niet
Nu goed opletten,
gegaan,
voorbereid
zekerd
Hij ging naar de deur en
hield hem los in zijn hand! Eén moment staarde
bij naar de pen, waaraan de knop aan
buitenkant nog zat. De pen wipte op en
het gat, verdween heel langzaam, terwijl hij
naar keek. In 'n plotselinge opwelling
schen schrik greep hij onhandig naar
maar duwde ze door het gat, zoodat
GEZICHT OP BOUILLON (BELGISCHE ARDENNEN).
stoel, zijn linkerarm slap neerhangend, zijn
rechterhand plat op de papieren. Op het kleed
vormde zich reeds een kleine, donkerroode vlek.
De rechterhand om de revolver, en de wijs
vinger om den trekker leggen was slechts het
werk van twee seconden. Ziezoo, dat was ge
beurd. Hij had zich nergens voor te haasten.
Bedachtzaam, methodisch!
Bloed. Denk aan het bloed!
Brieven op het bureau? Ja. Geen bloed er op
of zoo? Neen. Alles was in orde....
Nu het voornaamste: de telefonische oproep.
Warders kuchte een paar keer om den juisten,
eenigszins schorren klank in zijn stem te krijgen.
„Goeden morgen, Warders," zei hij luid, en hij
wist, dat hij de juiste intonatie te pakken had.
Toen nam hij den hoorn van het toestel
wachtte. „Centrale, Sir John," hoorde hij.
„Centrale, juist," antwoordde hij, de stem
van den ouden man imiteerend. „Luister nu
naar hetgeen ik je zal zeggen en
in de rede. Gedurende meer dan
lang heb ik de aandeelhouders links en
rechts bestolen zooveel ik maar kon. Als de
balans is opgemaakt over een paar weken zal
het aan het licht komen. Dit geeft niet, want
ik zal er niet meer zijn. Mijn laatste kans óm
er tusschenuit te springen is vandaag mislukt
en ik zie geen uitweg meer. Ik zit aan de tele
foon met een revolver in mijn hand en indien
je vijf seconden langer wacht, dan....
Warders grijnsde. Hij wist, dat hij volkomen
veilig was. Het meisje aan het andere einde
van den draad zou niet durven wachten tot zij
het schot hoorde
Nu zou het geval zijn niet te stuiten verloop
hebben. Hij had echter zijn zeven en vijftig se
conden om naar zijn eigen kantoor terug te
keeren en zich in de papieren op zijn bureau
te verdiepen.
Hij wierp een
les was
laatsten blik om zich heen. Al-
stil, heel gewoon, behalve dat., dat..
Maar wat er in den stoel zat, kon hem nu geen
kwaad meer doen. Het waS erg handig te werk
Nu voorzichtig zijn! Hij moest op alles
blijven. Zijn succes was nu ver-
